Wszyscy święci

W ostatnim czasie szczególnie wspominamy naszych zmarłych oraz radujemy się nadzieją świętości i zbawienia dla nich. Wspominamy postaci świętych, którzy są dla nas przykładem i wzorem dążenia do zjednoczenia z Bogiem. Podczas jednej z moich katechez powiedziałem, że święci byli przecież takimi samymi, normalnymi ludźmi, jak my wszyscy. Dopiero, gdy zastanowiłem się nad słowem "świętość", doszło do mnie, że wygłosiłem jednak mylny sąd. Święci są jednak "inni".

Tylko Bóg jest święty w ścisłym znaczeniu tego słowa. Co ono jednak oznacza? Kojarzymy je najczęściej z doskonałością, dobrocią i miłością. To wszystko prawda, ale to nie jest sedno. Hebrajskie słowo קדש (czyt. kodesz), tłumaczone jako "święty", oznacza w swoim rdzeniu kogoś zupełnie innego, odmiennego, niepodobnego. Bóg jest święty, czyli jest zupełnie inny od wszystkiego, co na tym świecie. Jego doskonałość, dobroć i miłość jest (w pewnym sensie) wtórna, wobec jego odmienności. Można wręcz powiedzieć, że Jego miłość czyni Go odmiennym od wszystkiego.

Ludzie, których nazywamy świętymi, stają się tacy, dzięki działaniu Boga w ich życiu, który czyni w nich swój obraz. Stają się więc "inni". Nie tak bardzo jak sam Bóg, ale jednak. W tym znaczeniu święci nie są normalni. Takiej "nienormalności" mogę życzyć sobie i innym.