W Bogu zwycięstwo!

Jerycho było silnie umocnione i zamknięte przed Izraelitami. Nikt nie wychodził ani nie wchodził. I rzekł Pan do Jozuego: «Spójrz, Ja daję w twoje ręce Jerycho wraz z jego królem i dzielnymi wojownikami. Wy wszyscy, uzbrojeni mężowie, będziecie okrążali miasto codziennie jeden raz. Uczynisz tak przez sześć dni. Siedmiu kapłanów niech niesie przed Arką siedem trąb z rogów baranich. Siódmego dnia okrążycie miasto siedmiokrotnie, a kapłani zagrają na trąbach. Gdy więc zabrzmi przeciągle róg barani i usłyszycie głos trąby, niech cały lud wzniesie gromki okrzyk wojenny, a mur miasta rozpadnie się na miejscu i lud wkroczy, każdy wprost przed siebie». Jozue, syn Nuna, wezwał kapłanów i rzekł im: «Weźcie Arkę Przymierza a siedmiu kapłanów niech weźmie siedem trąb z rogów baranich przed Arką Pańską». Po czym rozkazał ludowi: «Wyruszcie i okrążcie miasto, a zbrojni wojownicy niech idą przed Arką Pańską». I stało się, jak Jozue rozkazał ludowi. Siedmiu kapłanów, niosących przed Panem siedem trąb z rogów baranich, wyruszyło grając na trąbach, Arka zaś Przymierza Pańskiego szła za nimi. Zbrojni wojownicy szli przed kapłanami, którzy grali na trąbach, a tylna straż szła za Arką, i tak posuwano się, stale grając na trąbach. A Jozue dał ludowi polecenie: «Nie wznoście okrzyku, niech nie usłyszą głosu waszego i niech żadne słowo nie wyjdzie z ust waszych aż do dnia, gdy wam powiem: Wznieście okrzyk wojenny! I wtedy go wzniesiecie». I tak Arka Pańska okrążyła miasto dokoła jeden raz, po czym wrócono do obozu i spędzono tam noc. Jozue wstał wcześnie rano, kapłani wzięli Arkę Pańską, a siedmiu kapłanów niosących siedem trąb z rogów baranich szło przed Arką Pańską, grając bez przerwy na trąbach w czasie marszu. Zbrojni wojownicy szli przed nimi, a tylna straż szła za Arką Pańską i posuwano się przy dźwięku trąb. I tak okrążyli miasto drugiego dnia jeden raz, po czym wrócili do obozu. Przez sześć dni codziennie tak czynili. Siódmego dnia wstali rano wraz z zorzą poranną i okrążyli miasto siedmiokrotnie w ustalony sposób: tylko tego dnia okrążyli miasto siedem razy. Gdy kapłani za siódmym razem zagrali na trąbach, Jozue zawołał do ludu: «Wznieście okrzyk wojenny, albowiem Pan daje miasto w moc waszą! Miasto będzie obłożone klątwą dla Pana, ono samo i wszystko, co w nim jest. Tylko nierządnica Rachab zostanie przy życiu - ona sama i wszyscy, którzy są wraz z nią w domu, albowiem ukryła wywiadowców, których wysłaliśmy. Ale wy strzeżcie się rzeczy obłożonych klątwą, aby was chęć nie ogarnęła wziąć coś z dobra obłożonego klątwą, bo wtedy uczynilibyście przeklętym sam obóz izraelski i sprowadzilibyście na niego nieszczęście. Całe zaś srebro i złoto, sprzęty z brązu i z żelaza są poświęcone dla Pana i pójdą do skarbca Pańskiego». Lud wzniósł okrzyk wojenny i zagrano na trąbach. Skoro tylko usłyszał lud dźwięk trąb, wzniósł gromki okrzyk wojenny i mury rozpadły się na miejscu. A lud wpadł do miasta, każdy wprost przed siebie, i tak zajęli miasto. I na mocy klątwy przeznaczyli na [zabicie] ostrzem miecza wszystko, co było w mieście: mężczyzn i kobiety, młodzieńców i starców, woły, owce i osły. (Joz 6,1-21)

---

Zdaje się, że Księga Jozuego, jak i sama postać Jozuego są jednymi z najbardziej zapomnianych w całej Biblii. Jeszcze powyższy fragment jest dość popularny i kojarzony. Jednak, nie z tego powodu wybrałem go dla dzisiejszych rozważań. Zawiera on kilka ważnych spraw, które warto wyciągnąć i przyjrzeć się im bliżej.

Zdobycie Jerycha przez Izraelitów jest pierwszym ich zwycięstwem w ziemi Kanaan. Jest to jedno z wydarzeń, które konstytuuje narodowość i państwowość Izraela. Poprzez zdobycie już wtedy starodawnego i kojarzonego z potęgą miasta, Izraelici zaznaczyli swoją obecność jako nowa siła w regionie. Co istotne - historycznie Izrael nie był nigdy niezwykłą potęgą. Tu jednak nie o potęgę Izraela chodzi i ten fragment doskonale to pokazuje.

Bóg nakazuje Jozuemu, aby przez siedem dni wraz z kapłanami i strażami wykonywali pewien obrzęd. Każdego dnia mają okrążyć miasto z Arką, kapłani mają grać na rogach. Siódmego dnia mają okrążyć miasto siedem razy i dopiero wtedy cały lud może wznieść okrzyk wojenny. Na głos trąb i okrzyku rozpadają się mury miasta, a wojownicy mogą wkroczyć do środka. Cały ten obrzęd miał pokazać jedną rzecz zarówno Izraelowi, jak i innym narodom. To zwycięstwo nie przyszło z siły militarnej synów Jakuba, która (jak to sami nieraz zauważyli) była znikoma. Zwycięstwo to było zwycięstwem Boga. To On sam walczył za swój lud. Ten obrzęd miał pokazać, że to Bóg jest siłą Izraela i tylko w Nim można szukać zwycięstwa. Ten schemat powtarza się wielokrotnie w Starym Testamencie. Zawsze, gdy Izrael pokłada ufność w Bogu odnosi zwycięstwo nad swoimi wrogami. Gdy odwraca się od Boga i zaczyna pokładać ufność tylko we własnych siłach, ponosi porażkę.

Drugim istotnym elementem, który ten tekst wyciąga na jaw, jest konieczność współdziałania z Bogiem. Bóg nigdy nie mówi - usiądź z założonymi rękami, a Ja zrobię wszystko za ciebie. Zawsze Bóg, gdy wzywa człowieka do zaufania, równocześnie zaprasza go do współdziałania.

Tym krótkim tekstem, po bardzo długiej przerwie, rozpoczynam coś nowego na moim blogu. Nie mogę niestety obiecać większej regularności - wszystko zależy od rozkładu obowiązków. Dotychczas ograniczałem się tylko do Ewangelii. Jednak, chciałbym zgodnie z profilem tego bloga znacznie szerzej mówić o Biblii. Równocześnie zapowiadam stworzenie serii audio o "najbardziej zapomnianych" postaciach Biblii. Jeden z pierwszych odcinków chciałbym poświęcić właśnie Jozuemu. Gdy tylko pierwszy odcinek będzie gotowy, natychmiast Was o tym poinformuję.